آقای ابراهیم جمیلی از کارآفرینان برتر ایران و از خیرین نیک‌اندیش دانشگاه تهران است و 200 نفر از دانشجویان مستعد دانشگاه را بورسیه و همچنین اعلام آمادگی کرده‌اند به 100 نفر از دانشجویان در قالب وام شرافتی کمک کنند و 100 میلیون تومان نیز به حساب اندوخته نیکوکاری کمک کرده‌اند. ایشان در چهارمین جشنواره رهبران کارآفرین، که بزرگترین جشنواره ملی کارآفرینان ایران است، به عنوان یکی از رهبران کارآفرین نمونه انتخاب شدند، در ادامه صحبت های ایشان را می‌خوانیم.
لطفاٌ خودتان را بیشتر معرفی کنید.
– در بهمن 1335 در خانواده متوسط رو به بالا در زنجان متولد شدم، پدرم بسیار باسواد و مسلط به تاریخ، به‌ویژه تاریخ اسلام و مادرم خانه‌دار بود، پدربزرگم از ملاکین زنجان بود که کارهای خیر زیادی از خود به‌جا گذاشت. خانواده پرجمعیتی داشتم شامل هفت برادر و دو خواهر.
من تابستان‌ها کار می‌کردم، مدتی در کنار برادرانم مشغول به کار بودم، بعد از آن مدتی خبرنگار روزنامه اطلاعات و بعد سرپرست چند روزنامه در زنجان شدم تا اینکه در سال 1360 روزنامه نگاری را رها کرده و شرکت توزیع مواد غذایی راه‌اندازی کردم. در حال حاضر مدرک کارشناسی بارزگانی دارم.
بعد از تاسیس اتاق بازرگانی در همین حوزه فعال بودم و بعد از آن وارد بازار سرمایه و بورس شدم، در طول 10 سال گذشته 10 کارخانه احداث کرده‌ام و تا امروز حدود 1000 نفر در مجموعه کارخانه‌هایم مشغول به کاراند، من بزرگترین تولید کننده کنسانتره سرب و روی کشور هستم و شمش روی، شمش سرب، سولفات پتاسیم، کود کشاورزی و کلراید سدیم تولید می‌کنم و در این سال ها 3 بار نیز به مرز ورشکستگی رسیدم، اما نامید نشدم و به فعالیت ادامه دادم.
چه استراتژی به کار بردید تا شکست را به موفقیت تبدیل کنید؟
– یکی از مهم‌‌ترین عوامل موفقیت من تاسیس بنیاد نیکوکاری در زنجان بود. دکتر مصلی‌نژاد فصل جدیدی در زندگی من باز کردند که برای من خیلی لذت دارد، زیرا بعد از آن لذت‌هایم را بر اساس همین فصل جدید تنظیم کردم. روزی دکتر مصلی‌نژاد به من گفتند شما که کار خیر انجام می‌دهید چرا بنیاد نیکوکاری تاسیس نمی کنید. با اینکه در آن زمان بنیه مالی مناسبی نداشتم و در آستانه ورشکستگی بودم، نیت به انجام این کار کردم و از آن روز برای گرفتن مجوز بنیاد نیکوکاری جمیلی اقدام کردم و در 13 آبان 1386 مجوز بنیاد صادر شد. بعد از آن شرایط مالی من روز به روز بهتر شد و خیلی زود افراد تحت پوشش بنیاد نیز به بیش از 1000 نفر رسید.
شما برای انجام کار خیر نیاز اصلی جامعه امروز را در چه حوزه‌ای می بینید؟
– مدرسه و دانشگاه، تلاش من این است که در این حوزه فعال باشم. ما باید انسان‌ها را بسازیم. این انسان‌ها هستند که کشور را می‌سازند. اگر ما از حوزه دانش‌آموزی شروع کنیم و بتوانیم آدم‌هایمان را بسازیم قطعاً کشورمان ساخته خواهدشد و اگر شما کشوری آباد را به دست افراد غیر متخصص دهید قطعاً تخریب خواهدشد.
چه توصیه‌ای به دانشجویان دارید؟
– کار عملی کنند. فقط پشت کامپیوتر ننشینند و تنها به کتاب خواندن بسنده نکنند. وارد کار عملی شوند. حتی اگر موفق نشوند. باید بلد باشند دو تا پیچ ببندند، باید بلد باشند مذاکره کنند. در هر کاری که
می خواهند انجام بدهند، باید عملاً کار را شروع کنند، باید تجارت کنند، اگر دانشجو بخواهد چیزی بفروشد، باید یاد بگیرد چگونه بفروشد. من همیشه کار عملی را تجربه کرده‌ام. انسان نباید خجالت بکشد. روزی در کارخانه به اتاق یکی از مدیران رفتم و دیدم بسیار کثیف است، گفتم جارو بیاورید و اتاق را جارو کردم، من وظیفه‌ام جارو زدن نیست و معتقد نیستم مدیر باید این کار را کند اما باید بلد باشد کار عملی انجام دهد، اعتماد به نفس داشته باشد و نترسد. یکی از راه‌هایی که در کشور ما اتفاق افتاده این است که برای اینکه دست زیاد نشود طرف مقابل را می‌ترسانند. باید اعتماد به نفس داشته‌باشید، با احتیاط کار کردن فرق دارد با اینکه ترس و لرز داشته باشید و نباید ناامید شوید.
در پایان از اینکه وقت خود را در اختیار ما قرار دادید تشکر می کنم.
منبع: بنیاد حامیان دانشگاه تهران
